THE ADVENTURE OF IO

伊娥的冒險(xiǎn)

Iuppiter, rēx deōrum, pulchram īō amābat, sed īram Iūnōnis metuēbat. Mūtāvit igitur fōrmam īōnis: “Iūnō nōn fēminam, sed bovem vidēbit,” Iuppiter cōgitābat. Iūnō nōn stulta erat: “Habēsne dōnum, mī vir? Dabisne bellam bovem Iūnōnī? Dā, sī mē amās!” Iuppiter igitur Iūnōnī bovem dedit. Cum bove remanēbat magnus custōs, Argus. Argus centum oculōs habēbat. Mercurius Argum superāvit, sed īō nōndum lībera erat: malus asīlus cum bove manēbat. īō errābat per terrās; multōs populōs vidēbat, sed vēram fōrmam suam nōn habēbat. Misera fēmina! Habēbisne semper fōrmam bovis? Nōnne satis est tua poena?

īra Iūnōnis nōn perpetua erat: Iuppiter īōnī hūmānam fōrmam dedit; tum īō fīlium genuit. Centum oculōs Argī vidēbitis in caudā pāvōnis.

?

THE CURSE OF ATREUS

阿特柔斯的詛咒

Fīliī Pelopis erant Atreus Thyestēsque. Thyestēs uxōrem Atreī corrumpit; tum Atreus vitium invenit et tolerāre nōn potest. Insidiās igitur contrā frātrem cōgitat: "Sum plēnus īrae! Quārē fīliōs parvōs meī frātris necābō secābōque. Tum membra coquam et Thyēstae cēnam dabō." Necat puerōs; Thyēstēs suōs fīliōs mortuōs in mēnsā videt. ō miser Thyestē! Nihil nunc habēs. Sed, ō Atreu, propter tua magna vitia fīliī tuī magnās poenās dabunt. In animīs fīliōrum tuōrum manēbit tua culpa antiqua; erit perpetua. Quid dēbēmus dē tuīs insidiīs cōgitāre, ō Atreu? Tuam īram nōn poterās superāre; mala igitur erit semper tua fāma. Tē tuamque vītam paucī bonī laudābunt, sed multī culpābunt.